Dr. Nawa Raj Subba

बिर्खेको दशैं कामना !– नवराज सुब्बा यो दुनियाँमादुःख दिने बाहेकअरू थोक नै के छ रभोक भन या गरीबीबन्द भन या हडतालसत्ता भन या प्रतिपक्षसबै सबै दुःखै दिने चीजमात्र त हुन् नि मेरा निम्तिमलाई खुसी बाँड्नेसेतो हिमाल छजो मलाई उभिन सिकाउँछकहिल्यै नरिसाईसधैं हाँस्न सिकाउँछमलाई ! बन्द छलेरबाधा पार गर्दैजबर्जस्ती कर्फ्यू तोड्दैसुटुक्क आइपुग्यौ तिमीयो बिर्खेको घरमातिम्रो आगमनमाम एकैछिन भए पनिखुसी भएको छुकिनकि !तिम्रो नाउँमा केटाकेटीलेपेटभरि खान पाएका छन्यही निहुँमा भुन्टेकी आमाकोमक्किएको धोती फेरिएको छकेटाकेटीको खुशी दशैं !तिमी सँधै केटाकेटीसितै खेलिदिए हुन्थ्योयो घरमा…

Read More Read More

(कविता)– नवराज सुब्बा घरमै बसेर म युद्ध लडिरहेछुअस्पतालमा सुतेर युद्ध लडिरहेछुशुभकामना मोबाइलमा छाम्दैकोरोनायुद्धमा साथ दिइरहेछु । दुस्मन आफ्नै नाकमा पसेको छदुस्मन आफ्नै हातमा बसेको छमान्छे शत्रु देख्ने रोग छ आँखामाकोरोना सुनेरै मान्छे ढलेको छ । रोगविरुद्ध चौमुखे चक्रव्यूहमा छुरोग, भोक, शोक,त्रासले घेरियाछुसंक्रमित मर्ने बाँच्ने हिसाब टिप्दै लकडाउनको दिनगिन्ति गन्दो छु । बाँचे पनि मुख देखाउन नपाइनेमरेपछि त झन् लास हेर्नै नपाइनेक्रियाकर्म धर्मकर्म गर्न भो गाहो युद्धमा नयाँ सामान्य भो चाहिने । नमस्ते चलाउँ हात नमिलाउँहाय हेलो ठिक छ गला नमिलाउँहटाउँ…

Read More Read More

A Corona-melted Heart(A Poem)   – Nawa Raj Subba   I am looking around The sun is bright Cloud dances Grown on Earth, The flowers in the herb garden shine Birds as that fly in the sky It really does a storm. The rains came and the landslides went But without notification, this time The anarchy in Corona There is now an ocean In lifetime Swells in your face Enormous waves of panic To corpses in the water Last vision…

Read More Read More

कठघरामा उभिएर हो ! हो ! हो ! म सत्य सत्य बोल्दैछु आमाको परिभाषा म केवल आमा बुझ्दछु जोड्दछु नाता नानाथरि तर कदापि तोड्दिनँ यो नाता कतिन्जेल केरिरहन्छौ हिरासत–मुक्त गरिदेऊ मलाई अन्योलबाट, रिक्तता, तिक्तताबाट मुक्त गरिदेऊ ! भन, ती को हुन् ? जसले तिमीलाई काखमा राखेर बुबु खुवाइन् माया गरेर बुई चढाइन् उनैको शरीरमा दिसापिसाब गरे पनि पखालेर म्वाइँ खाइन् भन, काँडाले घोच्दाखेरि हिँड्दा ठेस लाग्दाखेरि बताऊ ए आरोपित ! रगत बग्दा तिम्रो मुखैमा पहिले को आइपुग्छ ? भन !…

Read More Read More

डा. नवराज सुब्बा बादल हाम्रो गीत सुन्दैन एकोहोरो एक्लै गडगडाउँछ खलबल गर्दै हामीमाथि सल्बलाउँछ आतङककारी बादल वर्षेनी परेड खेल्छ हाम्रो तन मनमा बेसुर गड्याङ्गुडुङ तालमा कड्किन्छ मनसुन चट्याङ पार्छ ताण्डव नृत्य नाच्दै गहिरो हाम्रो मायालाई एक्कै छिन भए पनि चुडाइदिन्छ यो मौसमले यहाँ कस्तो झरी पर्छ ? न पेट भर्ने खेत रोपियो न मन भर्ने बारी गोडियो झार सप्रिए बाली भन्दा फूल भन्दा काँडा झाङ्गिए यतिबेला म सशंकित यी दुई आँखाले जीवनको रङ्ग खोज्दै हर मनसुनलाई स्वागत गर्न मञ्जुर छु…

Read More Read More

– डा. नवराज सुब्बा आस्थाको आकाश हिजो खसेकै थियो टेकेको धरती धस्यो आज घामपानी छेक्ने घरहरू पनि भूकम्पसितै नाच्यो जब हामीमाथि एक मूठी स्वास फेर्न नपाएर उडे धेरै आत्माहरु कतै अरू पनि ढले यसबेला इतिहासका थुप्रै धरहराहरू ईश्वर बस्ने मठ मन्दिर र गुम्बाहरू

– नवराज सुब्बा तिर्खाले ब्याकुल छु पानी खान आएको थिएँ तिम्रो घरमा पर्खे तर मनको ढोका खोलेनौ यही घरमा पहिले हामी बस्ने एउटा ठूलो रुख थियो ढलेछ हामीले खाने फल थियो झरेछ पानी खाने पोखरी पनि सबै सुकेछ लुकामारी गर्ने फूलका पोथ्राहरु थिए सबै मान्छेका वासस्थान शहर भएछ तिम्रो घरको छानामा पानीको भण्डार छ त्यो पानीट्याङ्की भन्दा ठूलो मसित प्यास छ तर मेरा लागि मरुभूमि भो तिम्रो घर पाहुना झैं म आगन्तुक चरा आज यही गीत गाइरहेछु देखाऊ वसन्त कहाँ…

Read More Read More

यहाँ सधैं उही जूनको फेदमा अँध्यारो चिसो रात बिछ्याएर बस्ने हामी किरण खै किन हीरा जस्तो चम्केनौं बत्तीको फेदमा अँध्यारो दुर्भाग्य पोखिएका यत्रतत्र छरिएका हामी छाया कोही दियोझैं किन सल्केनौं !

मैले यति कुरुप आकाश आजसम्म देखेकै थिएन । आज म माथिको आकाशमा घाम छैन जून छैन, तारा छैन आकाशमा हावा छैन आज वर्षा गराउने एक टुक्रा बादल छैन उडिरहेका छैनन् आज आकाशमा चरा परेवा, ढुकुर, जुरेली, भँगेरा, मौरी पुतली या कुनै सुगन्ध छैनन् आकाशमा त आज बारुदको मुस्लो उडिरहेको छ बेला बेला मेघले झैं छातीमैं बमको चट्याङ हानेर बमवर्षक बिमानहरु लस्करै उत्तरदक्षिण उडिरहेछन् यो निर्मल आकाशमा मैले यत्ति कुरुप दृष्य कहिल्यै सोचेकै थिइन ।